Spis treści
Kora wiązu czerwonego (Ulmus Rubra) występuje głównie w Ameryce Północnej, a szczególnie w centralnej i południowej części tego kontynentu. Najczęściej rośnie na wysokości do 600 m n.p.m. na wilgotnych terenach i w pobliżu rzek. Zawiera wiele właściwości leczniczych – koniecznie sprawdź jakie!
Co to jest kora wiązu czerwonego? Pochodzenie
Kora wiązu czerwonego to cienka, wewnętrzna warstwa pnia drzewa Ulmus rubra (wiąz czerwony). Zawiera bogaty zestaw substancji bioaktywnych takich jak:
- polisacharydy śluzowe,
- taniny,
- skrobia i celuloza,
- ligniny,
- sterole roślinne i fitochemikalia,
- kwas galusowy, kwas ferulowy i inne fenole [1].
Kora wiązu czerwonego – Jakie właściwości lecznicze ma kora wiązu czerwonego?
Osłona błon śluzowych
Lepka, żelowa konsystencja kory zmniejsza działanie drażniące kwasu solnego i enzymów trawiennych. Zapewnia ukojenie w przypadku refluksu żołądkowo-przełykowego, stanów zapalnych żołądka i jelit, a także przy chrypce [2].
Działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne
Związki fenolowe obecne w korze wiązu czerwonego wykazują właściwości przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Pomagają zmniejszyć stres oksydacyjny w organizmie, łagodzą stany zapalne towarzyszące schorzeniom układu pokarmowego i oddechowego.
Łagodzenie objawów IBS
Preparaty z tym składnikiem łagodzą objawy zespołu jelita drażliwego (IBS). Żelowa konsystencja zmniejsza tarcie w przewodzie pokarmowym, koi śluzówkę jelita i poprawia komfort trawienia [3].
Regeneracja skóry i szybsze gojenie się ran
Miejscowe stosowanie kory wiązu czerwonego, np. w formie pasty lub maści, przyspiesza gojenie ran dzięki działaniu przeciwzapalnemu i łagodzącemu. Roślinne śluzy sprzyjają regeneracji naskórka, a do tego zmniejszają swędzenie i podrażnienia.
Kiedy spożywać korę wiązu czerwonego?
Zalecane jest spożywanie kory wiązu czerwonego w przypadku:
- dolegliwości układu pokarmowego – łagodne zapalenie błony śluzowej żołądka, refluks, IBS, zaparcia lub biegunka;
- wystąpienia stanów zapalnych górnych dróg oddechowych – podrażnione gardło i krtań, a także kaszel;
- leczenia wewnętrznych stanów zapalnych skóry;
- podrażnionych dróg moczowych – w celu złagodzenia świądu i stanów zapalnych.
Jak spożywać korę wiązu czerwonego?
Sposób spożywania kory wiązu czerwonego powinien zależeć od jego formy, np.:
- napar – 1-3 łyżeczki na 240 ml gorącej wody, parzyć przez ok. 15 min;
- kapsułki – 2-3 razy dziennie; należy zachować odstęp ≥ 1 godz. między kapsułkami z korą wiązu czerwonego a innymi lekami;
- żel – należy przyjmować w czasie posiłku lub bezpośrednio po.
Podczas regeneracji układu pokarmowego należy przyjmować korę wiązu czerwonego przez 2-8 tygodni.
Czy kora wiązu czerwonego dla psa jest bezpieczna?
Kora wiązu czerwonego może być stosowana przez zwierzęta – szczególnie przez psy i koty. To naturalny środek na dolegliwości trawienne u czworonogów. Warto po niego sięgnąć w przypadku nieswoistego zapalenia jelit i zapalenia błony śluzowej żołądka u psa lub kota.
Czym różni się kora wiązu czerwonego od kory wiązu pospolitego?
Kora wiązu czerwonego jest mylona z korą wiązu pospolitego. Jednak oba te gatunki mają inne działania lecznicze. Przedstawiamy najważniejsze różnice:
Cecha | Ulmus rubra (wiąz czerwony) | Ulmus campestris (wiąz pospolity) |
Zawartość śluzu | Wysoka – tworzy gęsty, ochronny żel. | Niska – nie żeluje lub bardzo słabo. |
Główne działanie | Demulcentowe, przeciwzapalne i regenerująco. | Działa moczopędnie i przeciwzapalnie. |
Zastosowanie | Układ pokarmowy, gardło, skóra, pomocne u zwierząt. | Wspomaganie leczenia problemów trawiennych. |
Konsystencja po zmieszaniu z wodą | Lepki żel. | Niejednorodna, bez żelowania. |
Podsumowanie
Kora wiązu czerwonego wykazuje silne właściwości lecznicze – osłonowe, przeciwzapalne i regenerujące. Stosowana w leczeniu dolegliwości układu pokarmowego, gardła, skóry, a także u zwierząt, szczególnie u psów. Tworzy żelową konsystencję, która chroni błonę śluzową i wspomaga gojenie. Można ją spożywać w zarówno w formie kapsułek, naparów, jak i żelu – w zależności od preferencji.
Bibliografia:
- Dr Henryk Różański, Wiąz – Ulmus w praktycznej fitoterapii, 2013, https://rozanski.li/3154/wiaz-ulmus-w-praktycznej-fitoterapii/.
- Dr Hans W. Kothe, 1000 Kräuter. Hailpflanzen von A-Z. Wirkstoffe und Anwendung, 2006.
- Young-Eun J., Natural Product-Derived Drugs for the Treatment of Inflammatory Bowel Diseases, Intest Res. 2014 Apr 29;12(2):103–109, 2014.