Zielarskie Centrum Wiedzy

Jakie właściwości lecznicze ma kora wiązu czerwonego?

wiąz czerwony

Kora wiązu czerwonego (Ulmus Rubra) występuje głównie w Ameryce Północnej, a szczególnie w centralnej i południowej części tego kontynentu. Najczęściej rośnie na wysokości do 600 m n.p.m. na wilgotnych terenach i w pobliżu rzek. Zawiera wiele właściwości leczniczych – koniecznie sprawdź jakie! 

Co to jest kora wiązu czerwonego? Pochodzenie 

Kora wiązu czerwonego to cienka, wewnętrzna warstwa pnia drzewa Ulmus rubra (wiąz czerwony). Zawiera bogaty zestaw substancji bioaktywnych takich jak: 

  • polisacharydy śluzowe, 
  • taniny, 
  • skrobia i celuloza, 
  • ligniny, 
  • sterole roślinne i fitochemikalia, 
  • kwas galusowy, kwas ferulowy i inne fenole [1]. 

Kora wiązu czerwonego – Jakie właściwości lecznicze ma kora wiązu czerwonego? 

Osłona błon śluzowych 

Lepka, żelowa konsystencja kory zmniejsza działanie drażniące kwasu solnego i enzymów trawiennych. Zapewnia ukojenie w przypadku refluksu żołądkowo-przełykowego, stanów zapalnych żołądka i jelit, a także przy chrypce [2]. 

Działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne 

Związki fenolowe obecne w korze wiązu czerwonego wykazują właściwości przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Pomagają zmniejszyć stres oksydacyjny w organizmie, łagodzą stany zapalne towarzyszące schorzeniom układu pokarmowego i oddechowego. 

Łagodzenie objawów IBS 

Preparaty z tym składnikiem łagodzą objawy zespołu jelita drażliwego (IBS). Żelowa konsystencja zmniejsza tarcie w przewodzie pokarmowym, koi śluzówkę jelita i poprawia komfort trawienia [3]. 

Regeneracja skóry i szybsze gojenie się ran 

Miejscowe stosowanie kory wiązu czerwonego, np. w formie pasty lub maści, przyspiesza gojenie ran dzięki działaniu przeciwzapalnemu i łagodzącemu. Roślinne śluzy sprzyjają regeneracji naskórka, a do tego zmniejszają swędzenie i podrażnienia. 

Kiedy spożywać korę wiązu czerwonego? 

Zalecane jest spożywanie kory wiązu czerwonego w przypadku: 

  • dolegliwości układu pokarmowego – łagodne zapalenie błony śluzowej żołądka, refluks, IBS, zaparcia lub biegunka; 
  • wystąpienia stanów zapalnych górnych dróg oddechowych – podrażnione gardło i krtań, a także kaszel; 
  • leczenia wewnętrznych stanów zapalnych skóry; 
  • podrażnionych dróg moczowych – w celu złagodzenia świądu i stanów zapalnych. 

Jak spożywać korę wiązu czerwonego? 

Sposób spożywania kory wiązu czerwonego powinien zależeć od jego formy, np.: 

  • napar – 1-3 łyżeczki na 240 ml gorącej wody, parzyć przez ok. 15 min; 
  • kapsułki – 2-3 razy dziennie; należy zachować odstęp ≥ 1 godz. między kapsułkami z korą wiązu czerwonego a innymi lekami; 
  • żel – należy przyjmować w czasie posiłku lub bezpośrednio po. 

Podczas regeneracji układu pokarmowego należy przyjmować korę wiązu czerwonego przez 2-8 tygodni. 

Czy kora wiązu czerwonego dla psa jest bezpieczna?  

Kora wiązu czerwonego może być stosowana przez zwierzęta – szczególnie przez psy i koty. To naturalny środek na dolegliwości trawienne u czworonogów. Warto po niego sięgnąć w przypadku nieswoistego zapalenia jelit i zapalenia błony śluzowej żołądka u psa lub kota. 

Czym różni się kora wiązu czerwonego od kory wiązu pospolitego? 

Kora wiązu czerwonego jest mylona z korą wiązu pospolitego. Jednak oba te gatunki mają inne działania lecznicze. Przedstawiamy najważniejsze różnice: 

Cecha Ulmus rubra (wiąz czerwony) Ulmus campestris (wiąz pospolity) 
Zawartość śluzu Wysoka – tworzy gęsty, ochronny żel. Niska – nie żeluje lub bardzo słabo. 
Główne działanie Demulcentowe, przeciwzapalne i  regenerująco. Działa moczopędnie i przeciwzapalnie. 
Zastosowanie Układ pokarmowy, gardło, skóra, pomocne u zwierząt. Wspomaganie leczenia problemów trawiennych. 
Konsystencja po zmieszaniu z wodą Lepki żel. Niejednorodna, bez żelowania. 

Podsumowanie 

Kora wiązu czerwonego wykazuje silne właściwości lecznicze – osłonowe, przeciwzapalne i regenerujące. Stosowana w leczeniu dolegliwości układu pokarmowego, gardła, skóry, a także u zwierząt, szczególnie u psów. Tworzy żelową konsystencję, która chroni błonę śluzową i wspomaga gojenie. Można ją spożywać w zarówno w formie kapsułek, naparów, jak i żelu – w zależności od preferencji. 

Bibliografia: 

  • Dr Henryk Różański, Wiąz – Ulmus w praktycznej fitoterapii, 2013, https://rozanski.li/3154/wiaz-ulmus-w-praktycznej-fitoterapii/. 
  • Dr Hans W. Kothe, 1000 Kräuter. Hailpflanzen von A-Z. Wirkstoffe und Anwendung, 2006. 
  • Young-Eun J., Natural Product-Derived Drugs for the Treatment of Inflammatory Bowel Diseases, Intest Res. 2014 Apr 29;12(2):103–109, 2014. 

      Dodaj komentarz

      Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

      Discover more from Blog zielarski

      Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

      Continue reading